piątek, 25 stycznia 2013

Rozdział VII


Dzisiaj miała odbyć się próba chłopców przed trasą. Trochę się stresowałam, ale byłam zadowolona, że w końcu ich zobaczę. Po gali spotykaliśmy się parę razy, bardzo ich polubiłam. Na szczęście lub nie loczek pojawił się tylko raz na naszym spotkaniu, zawsze wykręcał się przed samym wyjściem. Teraz jednak będzie, ja naprawdę chciałabym aby nasze relacje były jak z resztą chłopców. Ale on na to nie pozwala, zachowuje się w taki sposób, że nie mam ochoty nawet na niego patrzeć. Byłam zła, że mój mózg zamiast skupiać się na poważnych rzeczach, powracał wciąż i wciąż do Harrego. Zachowuje się jak skończona psychopatka. Może powinnam z nim porozmawiać? Nie, to głupi pomysł, szczególnie dlatego, że ten chłopak mnie nie trawi.  Eh.. moje myśli przerwała Emily, wbiegając do mojego mieszkania. 


- Visenna.. - krzyczała Em od progu. Jak dalej tak pójdzie sąsiedzi wywalą mnie z bloku do miesiąca.
- Słyszę cię kochanie, słyszę .. - odpowiedziałam śmiejąc się.
- Boże, nawet nie wiesz jak ja się cieszę. - Emily uśmiechnęła się szeroko - w końcu zobaczę Liama - zarumieniła się, a ja wybuchłam smiechem- i resztę chłopców. - Przestań.. - powiedziała robiąc się jeszcze bardziej czerwona - po prostu jest taki inny, z jednej storny taki poważny a z drugiej nie, do tego jest mega przystojny i cholernie sympatyczny i słodki. - Emily rozpłynęła się, a ja cicho zachichotałam - ale coś ty.. gdzie ja i on . nie nie nie !
- Ale dlaczego, może on też cię w ten sposób lubi?
- Oj Vis, lepiej nie robić sobie nadziei. chodź, bo taksówka już czeka.
Zeszłyśmy szybko przed blok i za kwadrans byłśmy już pod halą, gdzie ćwiczyli chłopcy.

- O jesteście już.. - zza drzwi wyłonił się śliczny , niebieskooki Irlandczyk, który jak to miał w zwyczaju mielił coś w tej słodkiej buźce. - Chodźcie, chodźcie, chłopaki czekają. Nie zaczynaliśmy jeszcze, żebyście widziały nas od początku. - odwrócił się w naszą stronę - bo zgaduję, że raczej nie wybieracie się na nasz koncert. - wraz z Em pokręciłyśmy głowami z lekkim wstydem, na co chłopak głośno się zaśmiał.
Kiedy tylko weszłam na sale, od razu w oczy rzuciła mi się góra loków i piękny, szeroki uśmiech Harrego. Szlag. W myślach upominałam się, żeby zachowywać się naturalnie. Przywitałyśmy się z chłopcami uściskiem. Z Harrym także uściskiem, tylko dłoni, z czego chłopak był raczej zadowolony.
- Dobra, zaczynamy, bo szefostwo się zdenerwuje. Wy możecie usiąść gdzie zapragniecie - pokazał na krzesła na widowni -  ale najlepiej tam, gdzie będziecie mieć najlepszy widok na mnie - podniósł wysoko brwi i uśmiechną się łobuzersko.
- Zay, ogranij się. Masz dziewczynę, zapomniałeś - Lou pokazał język czarnulkowi i zaśmiał się wesoło
.
Chłopcy byli rewelacyjni. Przez całą próbę wpatrywałam się w nich jak w obrazek. Próbowałam ignorować loczka, jakby go tam w ogóle nie było. Gr, nie ułatwiał mi tego. Latał po scenie jak szalony, do tego za każdym razem przed moimi oczami. Wniosek z tego taki, że przez całą próbę wpatrywałam się w to jego cholernie seksowne ciało. Nie rozumiem siebie. Raz nie chce na niego patrzeć, bo działa mi na nerwy, a za drugim razem też działa mi na nerwy, ale mogę wpatrywać się w niego godzinami. Kiedy ja próbowłam się jakoś okiełznać i spojrzeć choć raz na przystojnego Zaya, który niesamowicie przyciąga dziewczyny lub na słodkiego Niallerka, Emily śliniła się na widok Liama, który to wszystko widział, bo sam latał po scenie tak żeby mieć dobry widok na moją przyjaciółkę. Po 2 godzinach próba dobiegła końca. Chłopcy zaprosili nas do małego baru, żeby uczcić udaną próbę i pożegnać się. Za 20 dni wyjeżdżają, a my nie spotkamy się z nimi przed wyjazdem, bo same mamy pokazy we Francji i Włoszech. Wracamy dopiero za 1,5 miesiąca, a oni będą już po paru dobrych koncertach.


Było dobrze po 2 w nocy, alkohol za bardzo dawał się już we znaki, dlatego postanowiliśmy wracać do domów.


- no.. - usłyszałam zza siebie głos chłopaka - to był Harry, przynajmniej, po tych paru kolejkach tak mi się wydawało - długo się nie będziemy widzieć.. - chłopak probował coś z siebie wyjąkać, ale jakoś mu to nie wychodziło.
- no chyba nie będziesz za mna tesknił? - zaśmiałam się, a w mojej głowie kręciło się jak na karuzeli.
Chłopak popatrzył na mnie poważnie, nie wiem ile tak staliśmy wpatrując sobie w oczy, ale trwałoby to jeszcze dłużej gdyby nie Lou. Louis podszedł do mnie chwiejnym krokiem i wybełkotał coś niezrozumiale, po czym mocno mnie przytulił i zapewnił, że będzie dzwonić. Pożegnałam się jeszcze z resztą chłopców i czekałam aż zrobi to Emily.
- to cześć Harry. - próbowałam się uśmiechnąć, ale zamiast tego na mojej twarzy pojawił się wielki grymas.
- tak, do zobaczenia, bo może się jeszcze kiedyś zobaczymy. - lekko mnie objął i odszedł.


Stałam tak sama, a moje serce rozdzierało się na pół. " bo może się jeszcze kiedyś zobaczymy" ciągle powracało, a moje oczy robiły się szklane. Czemu on zawsze musi wszytko zepsuć?!
Kiedy już udało nam się cało wsiąść do taksówki i jechałysmy już w stronę domu, moje myśli zaprzątał ON.  Wiem , to jest bezsensu, zachowywałam się jak kompletna idiotka, mająca świra na punkcie sławnego chłopaka, ale kogo ja próbowałam oszukać? To było moje ostatnie spotkanie z nim. W końcu jak to stwierdził, może widzieliśmy się po raz ostatni w życiu?

- Viss , co ci jest ? - moje rozmyślenia przerwała dziewczyna, chyba jako jedyna tylko lekko wstawiona, nie licząc Liama oczywiście.
- a nie nic .. - sztucznie sie usmiechnęłam - wszystko OK, tylko kręci mi się w głowie.
- Oj, ale chyba warto było upić się z chłopcami. - zaśmiała się, a ja modliłam się o szybki powrót do domu.
.
Kiedy wdrapałam się na samą górę, nie robiąc przy tym żadnych szkód, od razu rzuciłam się na mięciutkie łóżko i opłynęłam w śnie.


Następnego ranka, obudziła mnie Emily dzwoniąc około z 500 razy. Kazała mi włączyć Twitera. Z wielkim bólem głowy wyskoczyłam z łóżka.


Włączyłam tt  i co zobaczyłam, 200 tysięcy osób zaczęło mnie obserwować. Taak , to wszystko zawdzięczam tej gali, Harremu i wczorajszemu wieczorowi . Ale najlepsze czekało mnie jeszcze.. Wszystkie fanki Harrego, nie był zadowolone, że ich gwiazdor ma "dziewczynę". Głupie, cholernie gazety. Kiedy przeczytałam tweety skierowane do mnie, miałam ochotę wyrzucic ten komputer przez okno .. " zostaw harrego , on  nie jest dla ciebie " , " ty ku***o , myslisz , że dzięki niemu bd sławna ?! " albo " on jest mój , to mnie kocha .. " itd .. No prosze was. Czemu ludzie tak cholernie potrafią krzywdzić i ranić. No szlag. To mają byc prawdziwe fanki ? Myslałam , że one popierają decyzję swoich idoli i ich wspierają, a nie wyzywaja kazdą osobe , która sie do nich zbliżyć. Próbowałam to ignorować, wyłączyłam TT i z powrotem z ciężkim sercem poszłam do łóżka.
Wieczorem weszłam jeszcze na profil Emily, żeby zobaczyć czy fanki też ja hejtują.  Tylko 50 tyś obserwujących?! No co jest..  i te tweety.. " jak ty wygladasz dziewczyno? Myślisz, że Liam cię kocha?", o znalazły sie i pozytywy " Jesteś  śliczna, razem z Liamem wyglądacie słodki. Xx"  nie, nie, nie. Czemu ja nie mogłam dostać takich tweetów? Załamana postanowiłam napisać do Harrego, niech coś z tym zrobi, w końcu to wszystko przez niego. Tak, przez niego. Oh, muszę sobie coś wmawiać, a jak obrzucam winą Harrego to jakoś mi lżej.


"@harrystyles dziękuję ci Harry, że towje wszystkie fanki mnie hejtują i  wyzywają od najgorszych. Sprawiłeś mi naprawdę piekny prezent xx "

poniedziałek, 21 stycznia 2013

Rozdział VI


To wszystko było jakieś chore. Po co ja tutaj przyszłam ?! Odwracam się tylko od aparatu do aparatu i odpowiadam na jakieś beznadziejne pytania. A loczek ? Ha , loczkowi to się to nawet podobało. Gwiazdor się znalazł..
Miałam tego już serdecznie dosyć. Kiedy tylko opuściliśmy czerwony dywan, pociągnęłam Harrego na bok.
- co to ma być ? - zdenerwowana spytałam Harrego
- eh, spokojnie.. nie denerwuj się tak, jeszcze ktoś zobaczy.
- nie denerwuj się? Proszę cię , wraz z Emily miałyśmy tylko udawać wasze "przyjaciółki", a tutaj wszyscy biora nas za parę! Aż się boję kupić jutrzejszą gazete. - rozglądnęłam się dookoła, nie chciałam patrzeć na chłopaka.
- ale o co ci chodzi? Myślisz, że ja jestem zadowolony z tego, że biora nas za parę ?! NAS. - zaśmiał się - wyluzuj trochę.
Ha, teraz zrozumiałam jaki ten chłopak jest bezczelny. Najpierw prosi mnie żebym poszła na tą całą gale, a teraz mnie obraża.Oj nie, chętnie bym stamtąd poszła, bo nie wiem czy Harry przeżyje do wieczora.
- Ej. Co ty taka nie w sosie? - usłyszałam za sobą głos dziewczyny.
- Oh, to ty. Już myślałam, że kolejna reporterka chce ze mną porozmawiać. - odpowiedziałam lekko zirytowana.
- Visenna, przecież nic się takiego nie stało.
- Nic sie nie stało? Emily to jest chore. Co ja.. co my w ogóle tutaj robimy? Gala rozdania nagród muzycznych z One Direction! To nie ma sensu. Wychodzę. - odwróciłam się napięcie, a przyjaciółka złapa mnie za rękę.
- Przestań Vis.. Denerwuje cię to, że wszyscy paparazzi myślą, że ty i Harry..
- taak .. - szybko przerwałam dziewczynie - nie chce żeby później były jakieś spięcia. - popatrzyłam na Emily - wiesz te fanki.. - lekko się skrzywiłam - ale widzę , że ty jestes zadowolona z tego całego przedstawienia.
- rozumiem.. - dziewczyna uśmiechnęła się lekko - mi też to przeszkadza, tzn..- dziewczyna tłumaczyła się - a tak w ogóle chyba nie będziesz mi wmawiać, że ty nic do Hazzy..
- Błagam cię.. ja i on to zupełnie inny świat. Popatrz jak on się zachowuje.. Największa gwiazda na gali.. - odpowiedziałam ironicznym głosem - Dobra skończmy to, chodź na salę. Liam sie pewnie martwi. 


W końcu nadszedł moment rozdania nagród. Oczywiście, statuetke Music Awords2012 otrzymał zespół One Direction. Chłopaki weszli na scene, podziękowali fanom za głosy i odebrali nagrode. Zaśpiewali swój przebój What makes your beautiful. I nareszczcie mogliśmy juz wracać do domu, tzn. ja i Em, bo chłopaki poszli na afterparty, uczicić zwycięstwo. Liam co prawda namawiał nas, żebyśmy poszli z nimi, ale myśl o całej nocy spędzonej z Harrym mnie odpycyha.
Przez całą noc nie mogłam zmrużyc oka. Trochę dziwnie jest mi to przyznać, ale myslałam o Harrym. Tak właśnie o Harrym. Czemu on się tak zachowuje? Najpierw jest dla mnie miły i tak cholernie słodki, a teraz?  "Ale o co ci chodzi? Myślisz, że ja jestem zadowolony z tego, że biora nas za parę ?! NAS.?! " te słowa odbijają się w mojej głowie. Zranił mnie tym, cholernie. Tylko czemu ja się tym tak przejmuję?  Przecież to jest nie możliwe, żebym ja mogła się w nim.. zakochać ? Nie.. nigdy. Wszyscy tylko nie on.. 


Nazajutrz wstałam bardzo wcześnie i poszłam po zakupy. Niestey natrafiłam na wiele gazet. Tak, niestety, bo  wszystkie pisały o gali, o gwiazdach i o mnie i Harrym, liam z Em też znaleźli się  w artykule, ale reporterzy wolą rozpisywać się o loczku i jego to nowych dziewczynach. " Czyżby chłopcy z 1D, Harry Styles i Liam Payne w końcu znaleźli swoje drugie połówki? Tak, na  to wygląda. Visenna Pardo i Emiley Chavez - modelki z agencji sławnego Gustava . Nic dziwnego , że chłopcy nie mogli sie im oprzeć. Czy uda się ujażmić Harrego? Tego się przekonamy w niedługim czasie. " Oh, proszę.. te gazety są coraz żałośniejsze. Skrzywiłam się na samą myśl o mnie i Harrym.


Lekko wkurzona wróciłam do domy. Musiałam jakoś to wyjaśnic. Zadzwoniłam więc do Emily, żeby z nią porozmawiać.. Po co tej dziewczynie telefon?! Jak zwykle nie potrafi go odebrać. Kiedy moja złość na przyjaciółkę minęła, od dostałam od niej sms. Prosiła żebym do niej natychmiast przyjechała. 


- no jesteś wreszcie - powiedziała szczęśliwa dziewczyna i rzuciła mi się na szyję.
- Em, co się stało? - zaśmiałam się cicho.
- nie uwierzysz...
- dobra dawaj, bo się nie doczekam - popatrzyłam na dziewczynę.
- no więc dostałam zaproszenie. Nie,  my dostałyśmy. Na oficjlaną próbę przed trasą koncertową  1D. - dziewczyna, aż podskoczyła z radości, szkoda, że mnie ta informacja nie ucieszyła.
- co ? - zapytałam ze zdziwinieniem - skąd masz to zaproszenie ?
- no jak. Od Liama Payna . - zrobiła maślane oczy i uśmiechnęła się szeroko.
Zabrakło mi słów. Dlaczego, dlaczego ja? Emily skakała jak szalona. Ona była nimi oczarowana. A ja? Ja też, ale nie aż tak bardzo? Oh, pozostawmy to lepiej. Znowu będę musiała znosić loczka.. sama do końca nie wiem czy tego chce. 

sobota, 27 października 2012

Rozdział V


Następnego dnia, razem z Emiley miałyśmy przymiarkę nowej kolekcji Gustava. Kiedy tylko weszliśmy na salę, podbiegła do nas uradowana Ashley (osobista sekretarka Gustava) i powiedziała, że ma dla nas informacje dotyczące Music Awords 2012, na które zaprosili nas chłopcy.
- słuchajcie,- mówiła podekscytowana - w ten piątek jest gala, na którą zostaliście zaproszeni, dostaliśmy informacje od menagera zespołu, że będzie na was czekał wynajęty samochód tutaj pod domem mody o godzinie 20. macie być gotowe, oczywiście Gustavo zajmie się waszymi kreacjami
- o, dzięki. - odpowiedziałam z uśmiechem
- aa, no i zapomniałabym o najważniejszym
- no słuchamy - odparła Emiley
- musiałam dać numer telefonu do jednej z was, więc podałam Visenny. - spokojnie, nie ma problemu- odpowiedziałam, przecież był to tylko głupi numer
- no i jeszcze przed galą zadzwoni do ciebie jeden z chłopców, czekaj miałam gdzieś tu zapisane imię i nazwisko
- taak? który? - pytałam podekscytowana
- o maam, Harry Styles, - uśmiechnęła się
- że co ? nie, tylko nie on.. nie mogłaś dać numeru komu innemu, np Nialowi Horanowi ?! Tylko jemu – byłam zła, przecież ten chłopak strzela do mnie głupimi tekstami i minami. Aa, na dodatek ostatnio zaczął obserwować mnie na twiterze . Ale Na szczęście nie tylko on, jeszcze Zayn Malik i Louis Tomilison.  

Kiedy wróciłam do domu było już późno, więc postanowiłam wziąć tylko prysznic i od razu położyć się do łóżka. No ale niestety nie udało mi się to, gdyż po jakiś 15 minutach zadzwonił mój telefon
- słucham ? – byłam już trochę zła , bo jaki normalny człowiek dzwoni o tej porze?
- no cześć, mam nadzieję, że  nie za późno? – zapytał jakiś chłopak – a czy mogę tak w ogóle wiedzieć z kim rozmawiam ?
– aa no tak, przepraszam zapomniałem się przedstawić, to ja Harry, wiesz z 1D
- whaaat ?! niee, proszę tylko nie ty, - powiedziałam po cichu
– że co ?
– nie , nic tak głośno sobie myślę, no więc w jakiej sprawie dzwonisz do mnie w nocy ?!
– no więc chciałem się tylko tak zapytać czy pamiętasz o piątkowym wieczorze?
– no pamiętam, pamiętam – odpowiedziałam z ironią. Przecież jak bym mogła zapomnieć.
– no to dobrze, samochód będzie na ciebie czekał pod domem mody.
– tak wiem , ale wiesz co skarbie mój kochany, nie będzie on czekał tylko na mnie tylko na moją przyjaciółkę też, więc pozwól, że już się z tobą pożegnam bo jest jutro trochę późno i mam zamiar właśnie iść spać – wykrzyczałam mu w słuchawkę
- ależ oczywiście, no to już nie przeszkadzam, dobranoc!
Po prostu ten chłopak działa mi na nerwy. Muszę pogadać z resztą chłopaków, dlaczego on się tak na mnie uwziął. Czytałam w artykułach, że Harry jest typem podrywacza, no ale chyba nie myśli, że każda na niego poleci?! W sumie, to nawet nie jest taki brzydki, loczki, dołeczki i te oczy. No ale niestety nie jest w moim typie. A znowu z drugiej strony, kto chciał by kogoś takiego jak mnie.

Wielkimi krokami zbliżał się piątek i Music Awords 2012, Gustavo uszył nam specjalne stroje na te okazje.
– musicie wyglądać przepięknie, żeby wszyscy widzieli, że jestem wielkim projektantem i żeby każdy na was patrzył!
Chodził tak cały dzień i powtarzał to samo. Ale jedno musze mu przyznać, razem z Emiley wyglądaliśmy niesamowicie. Makijażystki zrobiły nam make-up, no i nadeszła wielka godzina.
– no dziewczynki, na dole czeka już na was samochód - powiedziała Ashley. Trochę się bałam, pierwszy raz będę na takiej gali u boku największych gwiazd. Zeszłyśmy na dół, wsiadłyśmy do samochodu i wyruszyłyśmy. Trochę to było dziwnie, gdyż nie pojechaliśmy od razu na galę, tylko do wielkiej willi, która okazała się domem One Direction.
– oo jesteście już to fajnie, wchodźcie, zanim pojedziemy już na galę, musimy wam coś powiedzieć – powiedział blondasek.
Kiedy weszliśmy do środka, po prostu odebrało nam mowę, wielki, piękny dom, w którym stoi 5 przystojniaków w garniturkach. Marzenie. – no więc o co chodzi? – pytała Emiley.
– no to kto zaczyna? – zaczął Louis,
- może ty Harry , zawsze taki wygadany – popatrzyłam na niego.
– no dobra więc tak, jak pewnie wiecie Zayn, Niall i Lou mają dziewczyny, no a niestety ja i Liam jesteśmy wolni
- no ale co to ma do rzeczy? – przerwałam mu – wzięło cię na sprawy sercowe?
– eej, jak Hazza mówi to mu się nie przerywa – powiedział z uśmieszkiem Lou.
– no, więc pozwól, że dokończę . No i jak już mówiłem, ja i Liam nie mamy nikogo i właśnie mamy w tej sprawie do was prośbę.
– ale, że co? mamy udawać wasze dziewczyny ? No chyba sobie żartujesz? – mówiłam trochę zdenerwowana – aa to już rozumiem skąd to zaproszenie na tą cała galę
– nie, to nie tak – wtrącił Zayn - po prostu my idziemy z dziewczynami a chłopaki sami i nie chodzi o to żebyście udawali, że jesteście razem czy coś, tylko żebyście byli po prostu jako taka para, uznajmy, że jako para przyjaciół. – tłumaczył.
– aa, no to mi się to nawet podoba - powiedziała Emiley
- nie no ja chyba śnie.
– no ale Visenna, może być fajnie no proszę, to tylko ten wieczór – prosiła mnie dziewczyna.
– ehh, no dobrzee.
– o a, poznajcie się – powiedział Niall, to jest Lola dziewczyna Louisa, Maggi dziewczyna Zayna a to Viki moja dziewczyna – uśmiechnął się.
No dziewczyny na pierwszy rzut oka wydawały się fajne. Już od razu złapałyśmy kontakt.
– no więc, to kogo mam być tą partnerką? – pytała zniecierpliwiona Emiley
- no więc ty będziesz Liama, a Visenna Harrego, odpowiedział Zayn.
– oo, mi to nawet pasuje, - mówiła uradowana Emiley.
– że przepraszam bardzo co? Ja mam być z Harrym? Nie, no dlaczego ja?
Nic gorszego tego dnia mnie już nie mogło spotkać. Do czasu. Kiedy przyjechaliśmy już na galę, wszyscy robili zdjęcia tylko mi i Haremu, zadawali jakieś głupie pytania, gdzie się poznaliśmy czy się kochamy i w ogóle. Loczek uspokajał mnie, że to dopiero początek.

sobota, 13 października 2012

Rozdział IV


Nadszedł długo przeze mnie oczekiwany dzień. Koncert miał zaczynać się dopiero o 22, ale chciałyśmy być  z Emiley trochę wcześniej. Przecież niektóre dziewczyny tam już od tygodnia stoją, żeby być jak najbliżej chłopców. Cieszyłam się, że w końcu ich zobaczę, ale w duchu traciłam nadzieję, przecież nie będę tam sama.. Ah.. Ale taaak, został jeden najważniejszy problem, w co ja się mam ubrać? Przekopałam chyba całą szafę, aby znaleźć  coś odpowiedniego..
 

Nie zauważyłam nawet ile czasu mi to zajęło. Emiley miała być u mnie o 7, a ja jeszcze nie byłam gotowa.. W końcu zdecydowałam się na moje ulubione rurki i bokserkę w paski . Kiedy robiłam makijaż, zadzwonił dzwonek do drzwi.. Była to Emiley - no i jak? jesteś już gotowa? Bo ja już się nie mogę doczekać .. – mówiła uradowana dziewczyna  - tak, spokojnie, zakładam tylko buty i jedziemy- odpowiedziałam. Kiedy wyszłyśmy z mieszkania, taksówka już czekała na nas na dole. Myślisz, że dopchamy się jak najbliżej sceny? – spytałam dziewczynę - no wiesz, ja mam taką nadzieję, żeby znaleźć się jak najbliżej ciasteczek – odpowiedziała z uśmiechem.

 Kiedy dotarłyśmy już na plac Castle, zabrakło mi słów. Mogłam tylko pomarzyć o tym, aby znaleźć się jak najbliżej chłopców. Było chyba z milion osób, każdy krzyczał „ONE DIRECTION! ONE DIRECTION!”,  coś niesamowitego. Zaczynałam się zastanawiać, jak udało się zdobyć bilety Emiley? Kiedy koncert się zaczął i chłopcy po długim nawoływaniu fanek w końcu ukazali się na scenie, wszyscy zaczęli płakać i skakać ze szczęścia . Od razu przeszli do pierwszej piosenki  „Live While We`re Young”. Cieszyłam się, że mogę być tutaj razem z nimi .

Po paru godzinach, gdy chłopcy wykonali już ostatnią piosenkę „More Than This”, ogłosili, że teraz po koncercie za sceną jest czas na rozdanie autografów, dosłownie 15 minut. Nie miałam nawet szans aby się tam dostać.. – Visenna, no co tak stoisz ? – usłyszałam krzyk Emiley - przecież trzeba się tam jakoś przepchać. – co? przecież my się tam za rok nie dostaniemy – odpowiedziałam z zawodem, kiedy Emiley chwyciła mnie za rękę i ciągła przez tłum wzdychających dziewczyn. Taak! udało się nam.. Dotarłyśmy do sceny. Jednak kiedy się tam już znajdowaliśmy właśnie zakończyło się podpisywanie . To był koniec. Wiedziałam, że już na 100 % nie dostaniemy autografów. Kiedy nagle, jeden z chłopców, to był chyba Harry, zawołał głośno – Widzicie chłopaki? To te dwie modelki z pokazu od Gustava. Wtedy serce przestało mi bić. – to my – krzyczała do nich Emiley - Chciałyście autograf? – spytał Niall – no pewnieee – z zachwytem odpowiedziała mu Emiley. To chodźcie, dla was jeszcze zrobimy wyjątek – dodał Liam. To niesamowite, przecież byłyśmy tylko zwykłymi dziewczynami, a oni nas tak potraktowali. Chyba spełnia się moje kolejne marzenie. Być z nimi naprawdę blisko.

Kiedy podpisali się nam już na swojej nowej płycie, nagle Zayn powiedział coś na ucho do Nialla i po paru minutach dostaliśmy propozycję nie do odrzucenia.  A mianowicie Niall zaproponował nam abyśmy w następny piątek wpadli na galę Music Awords 2012. – ale że my? – spytałam ze zdziwieniem - no a kto? przecież jesteście tu tylko wy – uśmiechnął się loczek. – taak, tylko wiesz nie obraź się ale nie pytałam ciebie.. – ooo ! nasz hazzuś dostał pocisk od dziewczyny – zaczął ze śmiechem Zayn . – ej, nie obrażaj mi hazzy, ok ? – wtrącił Louis – no więc jak? będziecie? – e, no pewnieee! – wykrzyczała szczęśliwa Emiley – to super – wyślemy wam informacje przez Gustava – dodał Liam. 

niedziela, 30 września 2012

Rozdział III


Kiedy już pokaz całkowicie się zakończył , wreszcie mogliśmy wrócić do hotelu. Ten dzień był pełen wrażeń. Najważniejszy pokaz w moim życiu. Dlaczego najważniejszy? Bo okazało się, że ludzie którzy wyglądają na zarozumiałych i dla których liczą się tylko pieniądze tak naprawdę  nie istnieją ! To ja sama , wpoiłam sobie, ze tacy ludzie jak chłopaki z One Direction, do których strasznie się pomyliłam, myślą tylko o sobie. Dzisiejsze spotkanie z nimi dało mi wiele do myślenia. Już nawet nie byłam zmęczona tym całym szalonym, dzisiejszym dniem, całą noc myślałam o chłopcach. Jednak to, że ktoś jest gwiazdą nie oznacza, że liczą się dla niego tylko pieniądze.


Następnego dnia, gdy Emiley jeszcze spała, włączyłam laptopa i zaczęłam poszukiwania newsów o 1D. Nie musiałam długo szukać, praktycznie wszystkie strony coś o nich pisały. Dowiedziałam się różnych , bardzo ciekawych rzeczy na ich temat, np , że Liam Payne strasznie boi się łyżeczek co na prawdę mnie rozśmieszyło czy może to, że Louis Tomlinson uwielbia marchewki. Ahh , można by tak wymieniać i wymieniać, ale jedno było pewne, marzyłam o kolejnym spotkaniu z nimi. o Emiley to już nawet nie wspomnę, już na pierwszy rzut oka było widać, że gdy tylko ich zobaczyła dostała szału , nawet mnie trochę dziwiło to, że nie zaczęła krzyczeć i rzucać się na nich po kolei , ale na jej twarzy było widać zachwyt.


- Co jest ? - usłyszałam głos zaspanej dziewczyny , - eee , - szybkim ruchem wyłączyłam laptopa ,  nie chciałam żeby Emiley widziała co robię , przynajmniej jeszcze nie teraz. Tego dnia mieliśmy wracać do Londynu, z jednej strony byłam szczęśliwa ale z drugiej strony jednak czułam smutek. Przecież jak teraz wyjedziemy to już na pewno nigdy nie spotkam się z chłopakami z 1D. A oni mieli w sobie coś tak niezwykłego, nawet nie mam słów aby to opisać.
Parę godzin później siedzieliśmy już w samolocie. Miałam dużo czasu na przemyślenia związane z całym pokazem. Ponowne wyjście na wybieg z prośby samego One Direction - marzenie każdej młodej dziewczyny. Nie mogłam opanować swoich myśli, wyobrażałam sobie już nawet następne spotkanie z nimi chociaż było to nie realne. Kiedy Emiley usnęła , postanowiłam znowu poszperać trochę w necie i poszukać paru nowych ciekawostek o chłopcach. Było ich mnóstwo. Teledyski, piosenki , zdjęcia wszystko , po prostu wszystko. Zajęło mi to cały lot. Nawet nie zauważyłam , że już wylądowaliśmy.


Następnego dnia, wparowała do mnie uradowana , skacząca ze szczęścia Emiley. - wstawaaaj ! wstawaaaj ! - krzyczała mi nad uchem , - co się stało ? co ty oszalałaś ? która jest godzina ? 8 ?! - no tak , przecież całą noc spędziłam przy komputerze. - nie ważne która jest teraz godzina ? wiesz co ja maaam ? - krzyczała - nie wiem. nie mam pojęcia , - no to słuchaj . Znalazłam w necie informacje, że 23 października o godz 22:00 na placu Castle ma się odbyć koncert , - jaki koncert ? i tylko dlatego , że znalazłaś informacje o jakimś koncercie przychodzisz do mnie o 8? - odpowiedziałam , - tak , no taaak - mruczała pod nosem Emiley , ciebie nie interesuje to , że wtedy ma koncert One Direction . Taak , taak wieem. - co ? - zapytałam zdziwiona – One Direction ? Pokaż te bilety . W końcu moje marzenie się spełni , znowu ujrzę chłopców. Byłam tak szczęśliwa , że nawet zapomniałam o tym , że Emiley o niczym nie wie. Czekała mnie niezła spowiedź.

sobota, 22 września 2012

Rozdział II



Na szczęście po paru godzinach pokaz się zakończył. Byłam wykończona. Ten dzień był pełen wrażeń. Marzyłam tylko o jednym, aby pójść do hotelu , wykapać się i pójść spać, bo jutro czekała mnie powrotna podróż do domu. Jednak nie każde marzenie się spełnia. Jak już wcześniej mówiłam na pokazie znajdowali się najlepsi projektanci  z całego świata no i nie tylko. Także zespół One Direction , który był główną atrakcją dzisiejszego wieczoru.

Jakieś pół godziny po pokazie, gdy wszyscy już znajdowaliśmy się w garderobie i przygotowywaliśmy się do opuszczenia Paryża, zapukał młody chłopak. Poprosił o spotkanie z projektantem , którego kolekcję dzisiaj prezentowaliśmy. Po krótkiej rozmowie młodzieńca z Gustavem (projektant) zostałyśmy razem z Emiley i Janet poproszone o ponowne zaprezentowanie strojów. Przyznam szczerze iż byłam trochę niechętna , ale po długich namowach Kelly (naszej makijażystki) postanowiłam udać się ponownie na wybieg.
Jak się później okazało kolekcja Gustava została uznana za najlepszą. Młody młodzieniec, który zapukał wcześniej do naszej garderoby okazał się jednym z członków ekipy pracującej z brytyjskim zespołem One Direction.

Po chwili usłyszałam zachwycony głos chłopaka – ta kolekcja jest niesamowita. Dobrze, że udało nam się zobaczyć ją jeszcze raz.  Od razu bez zastanowienia spojrzałam na Gustava , który promieniał ze szczęścia. Bardzo miło jest usłyszeć takie słowa od takich ludzi – odpowiedział z uśmiechem na twarzy.

Podczas kiedy Gustavo rozmawiał z chłopakami, razem z Emiley zastanawialiśmy się dlaczego chcieli obejrzeć pokaz po raz drugi. – to niesamowite , że właśnie znajdujemy się w tym samym miejscu co oni – wrzeszczała mi do ucha uradowana Emiley. – tak, tak to przecież twój ukochany zespół – nie było chwili aby Emiley nie mówiła o przystojnych Brytyjczykach. Po paru minutach podszedł do nas jeden z chłopaków. – Świetnie zaprezentowana kolekcja.- Dziękujemy – wyjąkała z siebie Emiley. Widać było, że nie może oderwać od chłopaka wzroku, bałam się tylko żeby nie rzuciła się na niego i nie zaczęła krzyczeć, że ich uwielbia czy coś  w tym stylu. Po niej można było się wszystkiego spodziewać.

 Po kilkunastu minutach rozmawialiśmy już z piątką chłopców. Nigdy bym nie pomyślała , że kiedykolwiek będę rozmawiać z tym zespołem. Znałam ich tylko z opowiadań Emiley, która tylko opowiadała jacy oni są cudowni itp.. Jednak w tej sytuacji muszę przyznać jej rację. Nigdy wcześniej nie spotkałam takich ludzi. Nie spodziewałam się , że kilkuminutowa rozmowa może nagle wszystko zmienić. Jestem Harry – powiedział jeden z chłopaków -miło poznać – uśmiechnęłam się lekko i zdecydowanym ruchem podałam mu rękę. To jest Niall , Zayn , Louis i Liam. - powiedział po chwili. Ja jestem Visenna a to moja przyjaciółka Emiley – cześć – wykrztusiła z siebie uradowana dziewczyna.

piątek, 21 września 2012

Rozdział 1

Wraz z moją przyjaciółką mieszkam w Londynie już 2 lata , jednak nadal to miasto zadziwia na nowo. Każdego dnia spotykam nowych, interesujących ludzi ,z którymi łatwo nawiązuje przyjaźń. Właśnie przygotowuję się do pokazu mody FashionWeek we Francji u jednego z najlepszych projektantów. Już za dwie godziny odlatuje mój samolot, a ja nadal nie zaczęłam się pakować. Czekam właśnie na Emiley, która razem ze mną bierze udział w tym pokazie.

- Ile jeszcze czasu zostało nam do odlotu samolotu? Bo po tych zatłoczonych ulicach to na pewno szybko nie przejedziemy .- usłyszałam głos zaniepokojonej dziewczyny - No nie chce nic mówić , ale już raczej jesteśmy spóźnione. A wiesz następny samolot mamy dopiero wieczorem… Po ok. 15 minutach stania w korku postanowiłyśmy pójść na lotnisko pieszo . Podziękowałyśmy taksówkarzowi po czym wyruszyłyśmy przed siebie , biedny pan musiał dalej tkwić w nieszczęsnym korku. Już jakieś 10 minut później dotarliśmy do celu, lecz i tak byłyśmy spóźnione jakieś pół godziny, na nasze szczęście samolot miał godzinne opóźnienie, dlatego udałyśmy się na odprawę i pół godziny później byłyśmy już nad ziemią.


- Visenna, samolot już dawno wylądował a ty nadal śpisz. Nie mogę uwierzyć, że właśnie jesteśmy w Paryżu. – dziewczyna zapiszczała mi za uchem. Miałyśmy tylko 8 godzin aby dojechać do hotelu, odpocząć po podróży i jechać do Paryża na pokaz. Zaraz po wyjściu z lotniska złapaliśmy taksówkę i już po chwili byłyśmy na miejscu, tutaj przejechać przez miasto o tej godzinie to żaden problem , w Londynie tkwiłybyśmy zapewne jeszcze w korku.


W końcu po wielkich trudach dotarłyśmy na pokaz. Za kilka minut miało być rozpoczęcie.Trochę byłyśmy zdenerwowane, chociaż nam nie powinno to grozić, w końcu nie jesteśmy modelkami od dziś. Jednak ten pokaz ma dla nas szczególne znaczenie. Mają być tutaj bardzo ważni goście, wielu projektantów u których bardzo chciałybyśmy pracować oraz zespół One Direction. Słyszałam o nich tylko tyle, że zajęli III miejsce w Brytyjskim X-factorze i właśnie nagrali płytę. Nie przepadam za rodzajem muzyki, którą tworzą, dlatego jedynym źródłem wiedzy o nich była Emiley, która napastowała mój umysł nimi przy każdej okazji.